Bezsenne noce u mam

Najpierw higiena snu

Trudności z zaśnięciem dziecka, pobudki śródnocne z trudnością w ponownym zaśnięciu czy różne dziwne zachowania podczas snu, które specjaliści nazywają parasomniami. To wszystko może się jeszcze przydarzyć Twojemu maluchowi w trakcie nocy

Dużo zależy od tego, ile udało Wam się wypracować we wspólnym sennym życiu. Może rozbawić Cię stwierdzenie „wspólne senne życie”, ale małe dziecko uczy się od swoich rodziców spania, tak jak jedzenia czy podstawowych zasad życia w społeczeństwie. Więc jeżeli nie zaczęliście wprowadzać zasad zdrowej higieny snu u dziecka, to pora najwyższa . Najważniejsza w niej jest regularność w porach snu, odpowiednio długi sen (w tym wieku to ok. 11-14 godzin na dobę)  oraz wieczorne wyciszenie i ograniczenie bodźców. Natomiast jeżeli temat rytuału sennego nie jest Ci obcy, to połowa sukcesu za Tobą.

Przygodne gorsze noce

Niestety zdarza się tak w życiu, że pojawiają się trudne sytuacje, na które nie mamy wpływu, a które wywracają nasz nocny świat do góry nogami. I wszystko co sobie wypracowaliśmy w łeb bierze i nic (znowu) nie działa. Dla każdego okresu życia ludzkiego to będą różne przyczyny. Dla 2-4 latka, to może być infekcja (zwykły katar może dusić, gorączka męczyć), ząbkowanie, lęk przed ciemnością, brak ukochanego asystenta spania, zmiana w życiu codziennym (nowa niania bądź pójście do żłobka), obejrzenie wieczorem dynamicznego filmu nie do końca dostosowanego do wieku.

Wszystko powyższe składa się na to, że noc może być przerywana i nie zawsze będą to krótkie pobudki z samoistnym zaśnięciem. Co możesz zrobić mimo wszystko, abyś Ty jak najmniej odczuła konsekwencje bezsenności takiej zarwanej nocy?

Nie denerwuj się. Dziecko wyczuwa napięcie i utrudnia mu to zaśnięcie, szczególnie to pierwsze, wieczorne. Ponadto, Tobie będzie trudniej zasnąć jak już wrócisz do swojego łóżka po ukojeniu malucha. Pamiętaj, w medycynie snu dorosłych wybudzenia trwające poniżej 15 minut, podczas których możesz wstać i pójść do toalety (bądź uspokoić dziecko), nie przerywają ciągłości snu i nie wpływają na jego funkcje regeneracyjne. Jeżeli jednak Twoje zdenerwowanie sięga sufitu, jest to moment na przyswojenie sobie bardzo pożytecznych ćwiczeń relaksacyjnych. Jest to bezcenna umiejętność, która pomoże Ci zasypiać nawet kiedy są trudności. Później, kiedy Twoja pociecha będzie starsza, pokażesz jej takie ćwiczenia, żeby mogła sobie sama pomóc, kiedy będzie się stresować zaśnięciem. Oczywiście, dopasowane do możliwości poznawczych w danym wieku.

Lęki nocne u dzieci

Mogą się zdarzyć takie wybudzenia, w których Twoja interwencja nic nie pomoże. Należą do nich m.in. parasomnie występujące w fazie NREM, takie jak wybudzenia z dezorientacją czy lęki nocne. Jest to faza snu głębokiego i dziecko mimo tego, że prezentuje różne dziwne objawy, to śpi głęboko i nie ma z nim kontaktu. Próby ingerencji mogą tylko nasilić taki epizod i go wydłużyć.

Jeżeli jest to Twoja historia, to najlepiej wówczas zadbać o bezpieczeństwo dziecka. Niestety jest to jeden z przykładów pobudki, która zaburzy sen osoby dorosłej, ponieważ taka pobudka może trwać dłużej niż 15 min. A w przypadku lęku nocnego, mogą towarzyszyć objawy, które każdego rodzica mogą przyprawić o zawał serca (nagły, długi i nieutulony płacz, dziecko wyglądające tak jakby było czymś śmiertelnie przestraszone, a wszelki próby ukojenia kończą się odpychaniem opiekuna). Wówczas należy spokojnie obserwować, dbając o bezpieczeństwo dziecka. A po skończonym epizodzie wrócić do siebie do łóżka. Uspokajająco na Ciebie może zadziałać nie tylko relaksacja, ale także świadomość, że epizody lęków nocnych czy dezorientacji u dziecka mogą się zdarzać. Jeśli jednak są częste i nasilone, warto udać się z tym problemem do specjalisty. Prosta interwencja dotycząca snu może być już bardzo pomocna.

Co, jeśli to mama nie może spać?

Może jednak okazać się, że Twoje dziecko dawno już przesypia całe noce, a Ty wciąż pozostałaś w trybie nocnego czuwania i zmagasz się z objawami bezsenności – długo nie możesz zasnąć, choć Twój maluch już dawno śpi, albo wybudzasz się po zbyt krótkim czasie snu i nie śpisz już do rana. Perspektywa następnego dnia – czy to całego poświęconego opiece nad dzieckiem, czy to z koniecznością godzenia pracy zarobkowej z opieką nad maluchem, jest wówczas przytłaczająca. Dopada Cię bezsenność u mam.

Marzysz o drzemce w ciągu dnia, ale albo nie masz na nią czasu, albo nawet za dnia trudno jest Ci zasnąć. A może nawet i drzemiesz, gdy Twój maluch śpi, ale potem odbija się to na Twoim śnie w nocy, bo przy bezsenności drzemka nie jest dobrym rozwiązaniem, zwłaszcza jeśli trwa dłużej niż 15-20 minut i odbywa się w godzinach popołudniowych.

Na szczęście istnieje wyjście z tej sytuacji. Jest nią terapia poznawczo-behawioralna bezsenności. Być może Twój rytm snu rozregulował się i niejako wyuczyłaś się niespania w nocy w związku ze wstawaniem do dziecka. Być może próbując poradzić sobie z gorszymi nocami, nieświadomie podjęłaś działania, które dodatkowo osłabiły Twój sen. A może wplatałaś się w lęk przed bezsennymi nocami, który dodatkowo oddala Cię od snu. Z tym wszystkim można sobie poradzić wprowadzając techniki tej terapii (patrz artykuł pt. Poznawczo-behawioralna terapia bezsenności).